воскресенье, 10 апреля 2011 г.

შემოგიტიეს მიკრობებმა? შეუტიეთ თქვენც...

გაიცრიცა...
ნელ–ნელა...
ნაბიჯ–ნაბიჯ...
შეუმჩნევლად. თითქოს ვერც ვერავინ ხვდებოდა, რომ რაღაც ილეოდა...რაღაც მთავრდებოდა თითქოს, არც არავის შეუმჩნევია როგორ დაიწყო, რატომ დაიწყო ან რისთვის არსებობდა ამდენი ფერგადასული დღეც...
ცდილობდა გაქცეოდა... ფერებს გაქცეოდა...არა და მთელი არსებით ეძებდა მათ.
ვერ იპოვა...გრძნობას ვერ მოუნახა ადგილი.ფიქრებთან მეგობრობდა მხოლოდ და ფიქრებსაც არ უყვარდათ ის.
აღარ დარდობდა...არც უოცნებია არასდროს... არსებობდა და მთელი არსებობა მხოლოდ იმას გრძნობდა რომ ქრებოდა...
ვერ ვასწრებ... არაფერი მიკეთებია ჩემი წილი.
მე არასდროს მიფრენია... არ მირბენია,არ მიხატია, არ მყვარებია, არ მიტირია, არ მიყვირია,არ მიფიქრია, არ მიწერია, მე ცურვაც კი არ ვიცი ...
შემეშინდა...
სიცოცხლის შემეშინდა უსაშველოდ, და გამიხარდა რომ სიკვდილიც არსებობდა ქვეყნად...

Комментариев нет:

Отправить комментарий